maandag 9 juni 2008

Taiwan Revisited

Op de terugweg naar Europa had ik weer een China Airlines tussenstop op Taipei international airport, Taiwan. Nie-Hauw! Deze keer blijf ik een week in Taiwan en ga ik de grote stad uit om met de nationale spoorwegen om het complete eiland heen te reizen.

Tijdens mn laatste daagjes in Australie had ik contact gezocht met Rice, een van de vele vrienden die ik tijdens het reizen gemaakt heb. Hij woont in Taiwan en had aangeboden dat ik de eerst nacht bij hem kon pitten. Hij vertelde me dat hij vlak bij het vliegveld woont en me wel ff op kon komen halen. Nou blijkt wel weer dat Taiwanezen een heel gastvrij volk zijn. Hij had z'n vriendin met auto gecharterd om een uur naar het vliegveld te rijden, een uur gewacht (hij wou op tijd zijn) en een uur terug gereden! Rice liet me meteen een paar lokale specialiteiten proeven; cakejes met een buitenkant van een soort rijstdeeg en groenten en vlees als vulling. Prima voer! Ik was heel blij dat ie me op kon pikken want er wordt niet veel Engels gesproken in Taiwan en m'n Chinees is niet al te best :p

Hier een feauteau van Rice tijdens mn verblijf in Adelaide.
Die avond gezellig zitten babbelen en een hostel geboekt voor de volgende nacht. Na een Taiwanees ontbijt (thnx again Rice) ben ik met mn tjokvolle 95 liter backpack achterop de scooter naar het treinstation gebracht. Na Rice uitvoerig bedankt te hebben voor de gastvrijheid ben ik op de trein naar Tainan gesprongen. Ik had ENORM veel bekijks als 2m lange westerling met een rugzak waar je makkelijk twee Taiwanezen in op kon bergen. :D Veel mensen probeerden een praatje aan te knopen in het Chinees. Vooral omdat ik iedereen in het Chinees hallo zei denk ik. Maar hoe goed je ook luistert, hoe aandachtig je het probeert te vertalen, het is ECHT onmogelijk om er ook maar iets zinnigs van te maken!! De meeste gesprekken heb ik dan ook met handen & voeten en pen & papier gevoerd. Echt leuk :D Voor de lunch had ik vor ongeveer een euro een boxed lunch in de trein. Dat is een kartonnen doos van de spoorwegen met rijst, vlees, ei, groenten en wat ongedefinieerde dingen. Ik gok een van die dingen op varkensbloed cake, vrij populair daar. De lunchbox zag er zo uit:

Tainan is de voormalige hoofdstad van Taiwan en staat bekend als 'de stad van de duizend tempels'. Ik had een studentenhostel geboekt en alleen de directeur sprak daar Engels. Als ik dus iets geregeld wilde hebben werd meteen de directeur geroepen :] Met hun hulp (6 man :p) heb ik een treinticket geregeld voor twee dagen later zodat ik op mn gemakje Tainan kon bekijken. Ik besloot mezelf een taxi te besparen en heb in een dag heel Tainan doorgelopen. Straatnaambordjes las ik door de Chinese tekens te vergelijken met die op mn stadskaart en ik kwam er prima uit. Geen probleem dat Chinees! Na een paar tempels te hebben bezocht kreeg ik een lunchtip maar onderweg naar de tempel van Confusius kwam ik een meisje tegen die me na een praatje spontaan haar lunch liet opeten. Okeeee.. D'r Engels was heel slecht maar met een beetje Engels, een heeeel klein beetje Chinees en vooral pen&papier kwamen we er wel uit. We hebben ook nog een slagwerkshow gezien van het lokale jeugdtrommelteam. Die combineerden het trommelen/drummen met peppie martial arts moves. Zag er echt cool uit! Later heb ik m'n taiwanese vriendin nog wat geholpen met Engels huiswerk maar ik wilde de rest van de stad ook nog zien. Die email ik vanuit Boskoop wel een keertje..

Tainan is een heel afwisselende stad. Dit is het straatbeeld van een gemiddelde grote straat:

Meestal zie je nog wat meer scooters. Taiwan heeft het meeste aantal scooters per hoofd van de bevolking ter wereld! En de stad Tainan is daar geen uitzondering op. Gelukkig vind je er ook andere taferelen. Het is nooit ver naar de dichtsbijzijnde tempel, welke prachtig gedetailleerd versierd zijn:

In de loop van de middag loop ik een vier verdiepingen hoge tempel binnen. Ik loop door de grote deur naar binnen en word door iedereen aangekeken. Ik ben dat ondertussen wel gewend dus maak me nergens druk om en lach vriendelijk terug. Werkt altijd positief! Een van de priesters kwam lachend naar me toe en vertelde dat ik niet door de hoofddeur in het midden moest lopen maar door een van de zijdeurtjes. De grote deur is bedoeld voor de god van de tempel! Ja dat weet ik natuurlijk niet. Dat kon die wel begrijpen en hij kon er best om lachen. Ik denk: laat ik eens respect tonen voor hun, dus ik loop de tempel uit en loop weer naar binnen richting de trap aan de linkerkant. Ondertussen had ik de aandacht van de hele tempel (het was best druk) en iedereen vond het wel mooi geloof ik. Nou bleek dus dat je altijd omhoog moet gaan met de trap aan de rechterkant en naar beneden met de trap aan de linkerkant. Weer wat geleerd :p Nou, ik heb dus op mn gemakje de beelden bekeken op elke verdieping en iedereen vond t blijkbaar wel gaaf om een westerling daar te hebben. Ik kwam weer beneden aan en werd door de lokale opperpriester uitgenodigd voor een bakkie thee. Hij kon goed Engels en speelde tolk voor iedereen die wat aan me wilde vragen. Alle mensen aan de theetafel hadden wel wat te melden en ondertussen werd ik volgestopt met annanas, appel & perzik en ze bleven ook maar thee bijschenken. Die thee was speciaal voor de tempel geplukt en geimporteerd uit mainland China. Op een gegeven moment vragen ze of ik 'Chong-Sú', dragon rice al geprobeerd heb. Nou nog nooit van gehoord dus het werd meteen voor me gehaald :p Het is een soort plakkerige rijst gevuld met vlees & groenten, ingewikkeld in een bananenblad. Het is een standaard 'meeneemlunch' een soort fast-food versie van rijst :D Bij elkaar heb ik zeker twee uur zitten praten met de priester en alle geinteresseerden. Over taal, cultuur, de verschillen tussen Taiwan & Nederland, m'n reis en nog veel meer. Zoiets kan je niet in een tour boeken. Maar er was nog meer van Tainan te zien en het begon te schemeren dus ik vertrok weer!


Wist je dat Taiwan ooit van Nederland is geweest? Jaja in de gloriedagen van de VOC probeerde Nederland de halve wereld te koloniseren. In de 17e eeuw heeft Nederland 'la isla Formosa' (nu dus Taiwan) bijna 40 jaar onder controle gehad. Er staan nog steeds oude forten en ik ben bij een van die ruïnes geweest. Ondertussen kreeg ik al een paar keer bericht van beneden dat het nou toch echt wel voedertijd was! Via Tainan park ben ik teruggelopen naar de binnenstad en aan de praat geraakt met een Amerikaanse ecologiestudente. Die was al een week in de stad en had ongeveer de helft gezien van wat ik in een dag heb gedaan haha. Maar ik had mooi iemand om mee te eten en na het eten heeft ze me een van Azië's vreemdste specialiteiten laten proeven: Bubble milk tea! Ik kreeg dus een vreemd drankje met een ONWIJS dik rietje. Na m'n eerste slokje wist ik niet meer hoe ik het had, er kwamen dingetjes door mn rietje omhoog! Onderin je bubble milk tea zitten halfzachte balletjes die je dus meezuigt met drinken en die moet je dan nog even wegkauwen :p Na ongeveer een halve beker was ik er pas aan gewend maar ondertussen is het een van mn favoriete drankjes. En hoe ziet dat eruit? zo dus:


Terug in het hotel heb ik nog even door de 120 kanalen gezapt en heb de volgende morgen heel, heeel vroeg de trein gepakt naar m'n volgende bestemming: Hualien! Met de trein ben ik door de bergen langs de zuidpunt van het eiland en omhoog langs de oostkust gereist. De reden dat ik naar Hualien ging was dat ik het als uitvalsbasis wilde gebruiken om Taroko gorge te zien! Dit nationale park is de nummer één natuurlijke attractie op Taiwan. Het is een supersteil en smal ravijn dat is uitgesleten in de marmerrotsen. Dat het steil is blijkt wel uit de hoogteverschillen: Het nationale park loopt van zeeniveau tot 3700m! Maar de ingang lag nog ongeveer 30 km van Hualien dus wat doe je dan... Je huurt een motorscooter! Tegen alle advies van Rice in heb ik een motorscooter gehuurd. Rijbewijs heb ik geeneens nodig gehad. Gelukkig maar, want die heb ik niet! :p Het werd me afgeraden te scooteren omdat het verkeer in Taiwan een dikke chaos is! Ze hebben de meeste scooters per hoofd van de bevolking en dat is wel te merken op straat. Scooters hebben het recht om vrijwel overal op de weg te rijden. Spookrijden mag ook, als je maar een beetje aan de kant blijft. Verder geldt de regel: wat achter je rijd, daar ben je voorbij en dat kan je dus niet zien! En als je denkt dat het bijna groen wordt kan je alvast beginnen te rijden, da's makkelijk. Desondanks rijd niemand hard en heb ik niet veel ongelukken gezien. Als je 'go with the flow' aanhoud en geen plotselinge bewegingen maakt dan is het prima te doen. Daar ging ik dus: Op weg naar Taroko! Een scooter is echt de beste manier om Taiwan te zien. Zoveel vrijheid! En goedkoop ook met €11,- per 24h.

Bij Taroko gorge zijn de wegen smaller en als je de gorge in rijdt ga je meteen al door een stuk of drie uitgehakte tunnels. Alle wegen zijn uit de rots gehakt want er zit niks tussen de rivier en de ruim 1000m hoge rotswanden. Kijk maar:

Hier een kiekje van m'n stalen ros:


Deze dappere scooter heeft me ver de kloof ingevoerd en ik heb nog een daywalk gedaan waarbij je een zaklamp moet meebrengen omdat je door zoveel tunnels moet lopen! Al met al een geslaagde dag, ook al was ik op de terugweg ZEIKnat geregend. Dat kan dus overal :p

M'n volgende treinticket heb ik zelf geboekt, dat ging ondertussen wel. Ik heb de trein terug naar de hoofdstad Taipei gepakt. Daar wilde ik ook nog een paar dagen doorbrengen vanwege de Computex! Computex is 's wereld één na grootste computerexpo waar Taiwanese electronicaproducenten hun nieuwste snufjes demonstreren in de hoop westerse bedrijven te interesseren. Door een enorme kater (thnx Lodewijk) heb ik de beurs in één dag gedaan in plaats van twee dagen. Ik kon gewoon naar binnen sneaken met een verzonnen businesskaartje dat ik een dag eerder heb laten drukken :] Ik zal jullie niet vervelen met alle technische snufjes die ik gespot heb maar ik voelde me net een kind in een snoepwinkel :D

'All good things come to an end' en ik voelde het einde van m'n reis nu wel HEEL dichtbij komen. Omdat ik toch een beetje aan het vooruitdenken was wilde ik steeds meer en meer alle thuisblijvers zien. Ironisch genoeg had ik aan het eind van m'n reis, in de laatste dag, heimwee!!! En niemand thuis die wist dat ik er aan kwam! Ook al weet ik m'n thuiskomstdatum al 3 maanden, ik heb het angsvallig geheim gehouden en Buur & Boeters hebben het ook prima weten te verbergen. Thumbs up guys ;)

Volgende post: de terugkomst!!


1 opmerking:

Anoniem zei

Welkom thuis! Hopelijk ben je nog op tijd om Nederland - hopelijk ook nog meerdere malen - op het EK te zien spelen!

MVG

Jeroen Haringman
www.solarwebsite.nl